OJCZE, MASZ!

1.

Mój pradawny znajomy Tomek napisał kiedyś opowiadanie, w którym dwie ukochane osoby powiesił na skraju klifu i kazał sobie samemu wybrać, którą z nich uratuje, a mógł tylko jedną. Minęło prawie ćwierć wieku, gdy przeczytałam ten tekst i wybrałam pierwszy raz. Od tamtej pory czasami wracam na klif i wieszam na nim dwoje ważnych dla mnie ludzi, zapewniając sobie istne tortury psychiczne. 

2.

Zadzwoniłeś by mnie opluć 

„Moja młodsza córka w końcu dała mi wnuczkę

ty nie chciałaś

tylko zwierzęta cię zawsze obchodziły”

Wyłam w łazience jak dzikie zwierzę zranione kopnięte wyrzucone na śmietnisko pamięci 

3.

Dałam ci dom krzyczałam w siebie

dałam ci dom

Samochód dałam ci kupiłam bilet żebyś mógł wrócić

Wróciłeś chudy i cały w zmarszczkach 

Łzy wydrążyły koryta w skórze 

twojej twarzy 

Powiedziałam nie martw się tato będzie dobrze

bo wiedziałam że będzie 

Obejmując się na dworcu płakaliśmy obydwoje

4.

Mróz -18 stopni, środek stycznia. Zimy na wschodzie to nie przelewki. Zapomnieliśmy jak potrafią dać w kość. 

Grześ jedzie po pracy z siatami wypełnionymi jedzeniem, bo ojciec nie może nawet wyjechać z podwórka. Zresztą, gdyby mu się udało, to co z tego? Droga nieodśnieżona, nie ma szans się przebić. 

10 km przed Teresinem policja zawraca auta. 

— Panie! — krzyczy Grzesiek — Teść mi padnie z głodu i pragnienia! 

— Nic nie poradzimy, musi pan zawrócić. Proszę spróbować jutro. 

Próbuje więc jutro. Z samego rana pędzi na Sarniak. Dojazd do końca Teresina jest i owszem, ale potem tylko zaspy i przejmujący wiatr. Jedna siata na prawe, druga na lewe ramię. Wcześniej telefon. 

— Stasiu, ubieraj się i chodź w moją stronę. Dojechałem do ostatniej chałupy, dalej nie ma drogi. Spotkamy się w połowie. 

Wraca zjebany jak pies. Ale jesteśmy zadowoleni. Tato dostał jedzenie, piwo i papierosy. Na tydzień mu wystarczy.  

5.

Wcale tak jej nie powiedziałem. Powiedziałem, że ty urodziłaś mi wnuczkę, więc dzwonię do ciebie pytać, jak ona się czuje. Asia ma tylko psa i koty. Przecież nie będę dzwonił i pytał o psa i koty. 

6.

Mała, z kartoflanymi nosem i wąskimi oczami. Krępa. Krótkie nogi, spory brzuch. Wiesia. 

Zagadką jest jak się spotkali i kiedy, ale chyba przy okazji jakiejś imprezy Klubu Emerytów i Rencistów. W remizie, może ośrodku kultury? Cholera wie. Spotkali się i już. 

— Wiesia powiedziała, że Asia powiedziała, że dopóki żyje to ona będzie rządzić na Sarniaku. 

— Wiesia powiedziała, że Asia jej zabroniła sadzić inne kwiaty niż lawenda. 

— Wiesia powiedziała, że Asia powiedziała, że udaję z tym bólem ręki. 

— Wiesia powiedziała, że Asia… 

— Asia wyrzuciła wszystkie ogórki, bo podobno zepsute, a my sprawdziliśmy i dobre. Jak które ogórki? Te sprzed 3 lat. 

— Tylko ty nic nie powtarzaj Asi! 

7.

Brak szczerości, brak zaangażowania.

Brak jakichkolwiek zasad rodzinnego współżycia. 

Oj wymagam zbyt wiele, ale czy na pewno? 

Czy na pewno córka przyjeżdżająca do ojca z dali

siedmiosetkilometrowej nie ma prawa wymagać?

Wymagać trzeźwości?

Oto my. 

Szkoda, że przez ojca zakłamani. 

Piję drugą kawę.

Ojciec śpi od dwóch godzin. 

Jeździł po pijaku, pił wczoraj, pił pewnie dzisiaj też. 

Żadna argumentacja nie jest dobra dla człowieka, co się żywi kłamstwem. 

Tato, a po co byłeś w Chełmie?

A byłem. 

Ale po co?

Byłem sobie, coś taka ciekawa. 

No bo jestem ciekawa. Pytam z ciekawości. 

To nie pytaj. Byłem i tyle. Lubię sobie pojeździć po Chełmie. 

Potem G, który mówi mówi mówi.

Ojciec z pretensjami, ale przecież ja ich mieć nie mogę. 

Zaczepia temat mamy. Że uciekła spod kaplicy na pogrzebie babci i myślę sobie: ty chuju! 

Ale milczę. 

Jestem grzeczna. 

Po dwóch piwach oznajmia, że jest pijany i idzie spać. 

Po dwóch piwach informuje, że jest senny i idzie spać.

Po dwóch piwach bełkocze, że jest 

trzeźwy, ale idzie spać. 

Po dwóch piwach to pijany może być tylko alkoholik – zwracam uwagę. 

Bo wiem. Bo z dziada pradziada na ojca mego jedynego mam gen. 

Jedna rodzina i druga dały coś z czym ja muszę żyć. 

I moja siostra. 

Geny. 

Babcia zbierała butelki po dziadku. 

Ja zbieram butelki niedopowiedzeń. 

Ale nie mogę oddać ich na skup. 

Bo nikt przy zdrowych zmysłach ich nie przyjmie. 

Siedzę na ganku. 

Na wsi, o której boje się pisać, że moja. 

Siedzę na ganku, na wsi. U ojca – jakże piękne marzenie. 

Siedzę na ganku, na wsi niczyjej. 

Tyle lat tłumaczenia. 

Tyle lat rozmów. Zapewnień. Obietnic i prezentów.

Tyle lat starania się, piwa tyle litrów. 

Niezjedzonych bułek z serem. Zwykłych takich. 

Dupa mnie boli. 

Od siedzenia na ganku. 

Koty się schodzą. 

Z lekka zaniedbane, ale co my wiemy o kotach żyjących na wsi. 

Czy mój żal ma prawo bytu?

Jak pójdę sikać to już tu nie wrócę. 

Na ten ganek, który znam od lat i który mnie przeraża dziś.

Bo wiatr wieje silny, a w domu niepokój. 

Chcę wracać do siebie.

7.

Słuchaj tato, na tym klifie z nikim nie masz szans. Nawet z Klusią, a na pewno nie z Felkiem czy Mariankiem. I, co zabawne dla mnie, a dla ciebie tragiczne, ze swoją byłą żoną, a moją matką, też!
Spadaj.