Tekst powstał w ramach Klubu Otwartej Szuflady stopnień II Gdańsk, 7 marca 2029 r. Samolot kołował po płycie lotniska. Kocham Paryż całym sercem ale dobrze znów być w domu. Czuję, że moja introwertyczna dusza potrzebuje odrobiny spokoju, chociaż z drugiej strony samo wspomnienie spotkań z czytelnikami i ciepły odbiór mojej …
Mam bilet na 8 marca. Pociąg odjeżdża o 4.20 czyli na 3.45 zamawiam taksówkę. Nie znoszę podróżować po ciemku ale to jedyna szansa żeby zdążyć na ten spektakl z Adamem Woronowiczem na który czekam od dwóch miesięcy. W końcu niecodziennie jeden z moich ulubionych aktorów przyjeżdża do Olsztyna. Parę minut …
Nad zatoką wstawał świt. Pomarańczowo-różowe słońce odbijało się w leniwie falujących wodach, po których o tak wczesnej porze poruszała się tylko jedna, niewielka łódka z jednym pasażerem w środku. Ciemna sylwetka mężczyzny – bo na pewno był to mężczyzna, Claude był o tym przekonany – rysowała się na tle stalowobłękitnej …
Granat nocnego nieba nieznacznie pojaśniał, jakby niewidzialna ręka dołożyła kroplę wody na ciemną akwarelę. Zapowiedź świtu nie gasiła jeszcze gwiazd, nie wyganiała cienkiego rożka księżyca. Ledwo dostrzegalna jasność wyrwała ciemnowłosego chłopaka ze snu. Zalegający w izbie mrok ukrywał trzy inne, miarowe oddechy, których nie zbudził skradający się dzień. Preludium poranka …
Prokurator Mirosław Komarnicki spowalniał nagranie i klatka po klatce śledził wypikselowaną smugę nad denatem. Nachylał się do monitora to opuszczając na nos, to podnosząc okulary. Sam nie wiedział, który raz to robi. Drżący cień rozmazywał się przy powiększeniu, ale nie było dowodów, aby ktoś majstrował przy nagraniach. Technicy dowieźli obrazy …
Podoficer Szyszko uchylił niewielkie okienko do celi cedząc kolejny raz tego wieczoru: – Ossadzony sspokój! Jutro zadzwonisz po papugę, czy tam do mamusi, a teraz cisza do chuja! Bo cię do izolatki zapakuję! Mateusz miotał się po celi i wytrzeszczonymi oczyma łypał na funkcjonariusza. – One tu są! Ha ha …
Źrenice rozszerzają się. To ostatni moment. Od betonowych ścian odbija się już tylko dźwięk migawki aparatu. Wszystko inne przestaje mieć znaczenie. Dziewczynka też. Liczy się tylko wyrwany obraz. Portret kolejny już rok wyszedł idealnie. Przygląda mu się. Złocistorude włosy niczym kurtyna odsłaniają bladą twarzyczkę Oczy wielkie i czarne, jakby dwa …
Las spowijała szarość. Mgła, w której to czołówka Mateusza migotała niczym zbłąkany świetlik. Wilgotne po deszczu poszycie łagodziło chrupanie gałązek, ale dzięki tej latarce chłopak był doskonale widoczny nawet z dużej odległości. Karolina z Rabarbarem stąpali ostrożnie omijając co większe skupiska suszek. Nie mogli dać się przyłapać. Nie ostatniej chwili …
Karolina rozpięła szeroko swój ręcznik i mokrą piankę dorzucając dodatkowe klamerki. Ostatnie dni były wietrzne i nie chciała kolejny raz szukać ubrań po kempingu. Do teraz czuła żar policzków na wspomnienie Mateusza, długowłosego instruktora surfingu, gdy podawał jej porwane wiatrem majtki. Współczesna Bridgite Jones, tylko gacie mają lepszy fason– na …
Tekst powstał podczas wakacyjnego kursu 2023 Odblokuj się i pisz, Aleks Makulskiej. Krzyczysz od trzydziestu godzin. Noszę Cię. Bujam. Tulę. Moje ciało nie zna wytchnienia. Na krótko przysypiasz wyczerpana bólem. Biegnę korytarzem do obskurnej łazienki z pożółkłym sedesem. Wymiotuję. Daję sobie chwilę na bezgłośny płacz przy nieszczelnym oknie. Jest początek …
