Zamknij oczy i przez chwile zastanow sie nad słowem PIEKLO. Z czym Ci się kojarzy? Z diabłem? Z Mordorem? A może z wojna?
Mnie osobiście pojawia się przed oczami widok jaskini, podziemia gdzie diabeł (stwór z rogami i dlugim ogonem) gotuje cos w swoim wielkim żeliwnym kotle. Jest czarno i bucha gorące od tego czegoś co gotuje… ot, dziecięca wyobraźnia.
Pamiętam jak katechetka na religii straszyła nas, że jak nie bedziemy pomagac rodzicom, to pójdziemy do piekła. Do miejsca złego, z którego nie ma powrotu. Do, którego trafimy za grzechy po naszej śmierci.
A co jeśli piekło jest tu i teraz? Że Ziemia jest tym p i e k ł e m? Nieszczęścia, wojny, katastrofy, gwałty, tragedie, morderstwa.. you name it… że teraz żyjąc tu odkupujemy nasze grzechy? A tym, którym się uda, po śmierci trafią do raju? A tym co nie, znowu urodzą się na Ziemi?
Miałam kiedyś sen. Byłam w pięknej, słonecznej krainie, przysłowiowym mlekiem i miodem płynącej. Nic nie musiałam, wszystko mialam. Każdy był szczęśliwy, spełniony, zadowolony. Nie było strachu, głodu, ubóstwa, morderstw. Każdy żył w dostatku. Czy myslisz, ze my – my jako ludzkosc – jestesmy w stanie życ w podobnej harmonii? Bez dramatów, tragedii i klęsk? Bez mediów? Nie byłoby nam nudno? Bo trzeba coś nabroić, spsocić…
W pewnym sensie żyjemy w piekle. Takim luksusowym piekle, bo nie jestesmy niewolnikami Mordoru… Mamy wolna wole, wybór, żyjemy też w dostatku a może nawet obfitości. Rozejrzyj się.
Nie mam mapy, nie znam drogi by stąd uciec. Pewnie nie wszyscy będą chcieli stąd uciec, bo jednak jest tu dobrze. Można tu żyć. Każdy z nas sam znajdzie swój escape, jeśli tylko będzie tego chciał i będzie na to gotowy.
